اندکی تا صبح پیروزی...

 

من قرن‌هاست که انتظارت را می‌کشم.

 

 بی‌آن که دیده باشم‌ات، از تو خاطره‌ها دارم و بی آن که دست‌هایت را

 

گرفته باشم‏، دست‌هایم بوی تو را می‌دهند.

 

تو را نادیدن ما اگر غم نباشد‏ مرا نادیدنت تنها غمم هست.

 

حکایت من را از زبان تمام عاشقانی بپرس که با امید دیدارت

 

 راه دیار دیگر را در پیش گرفتند و‌ عاشقانه‌شان

 

را به سوی سرزمین دیگری روانه کردند.

 

 این حکایت من و تمام آنهایی است که روز و شب را با نامت پیوند

 

می‌زنیم و لحظه‌ها را می‌شماریم تا شاید به آدینه ‌موعود برسیم.

 

 

تو می آیی

 

در حالی که دستهایت پر از گلهای نرگس است

 

تو دل سرد یکایک ما را با نواهای گرمت آفتابی می کنی

 

و کعبه عشق را در آنها بنا خواهی کرد.